Ονησιφόρου Ανδρέας

Ονησιφόρου Ανδρέας

Ονησιφόρου Ανδρέας
Γεννήθηκε στο χωριό Κολόσσι, της επαρχίας Λεμεσού, το 1934.
Φονεύθηκε από Άγγλους στις 13 Φεβρουαρίου 1956, στο χωριό του.
Γονείς : Μαρία και Χαράλαμπος Ονησιφόρου
Αρραβωνιαστικιά : Ηλιάδα Ανδρονίκου

Ο Ανδρέας Ονησιφόρου τελείωσε το δημοτικό σχολείο του χωριού του και αποφοίτησε από σχολή μέσης παιδείας. Ήταν υπάλληλος στο τμήμα αρχαιοτήτων και εργαζόταν ως φύλακας στο Φρούριο Κολοσσίου. Εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ με το ξεκίνημα του αγώνα και συνεργαζόταν με την οικογένεια μακρινού του θείου στην κατασκευή βομβών.

Στις 13 Φεβρουαρίου 1956 οι κάτοικοι Κολοσσίου είχαν συμπλακεί για δεύτερη φορά με τους στρατιώτες, που ήλθαν και κατέβασαν την ελληνική σημαία από το δημοτικό σχολείο του χωριού τους, την οποία είχαν υψώσει αναμένοντας τους Άγγλους, για να τους επιτεθούν. Τους επιτέθηκαν οργανωμένα οι γυναίκες. Οι στρατιώτες πυροβολούσαν στον αέρα. Ο Ανδρέας πέταξε το σακάκι του με τα διακριτικά του κυβερνητικού υπαλλήλου σε ένα φούρνο, για να μη τον υποχρεώσουν οι Άγγλοι να κατεβάσει εκείνος τη σημαία και ενεπλάκη στο λιθοβολισμό με την δεκαοχτάχρονη συναγωνίστριά του Ελένη Φιλίππου. Οι στρατιώτες πυροβόλησαν στο πόδι την Ελένη, την οποία είχαν εντοπίσει ότι πρωτοστατούσε στην προηγούμενη επίθεση. Η μητέρα της, που ήταν δίπλα της, τη σήκωσε στην αγκαλιά της και το πόδι της κρεμόταν κομμένο. Όρμησε ο Ανδρέας μέσα στο κακό και την άρπαξε από τα χέρια της. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή τον πυροβόλησαν από πολύ κοντά, σημαδεύοντάς τον στο στήθος. Μεταφέρθηκαν και οι δυο σε κλινική της Λεμεσού, όπου η Ελένη παρέμεινε για νοσηλεία για την οποία ο γιατρός αρνήθηκε να πάρει χρήματα. Οι κάτοικοι του χωριού πήγαν ομαδικά και δούλεψαν στα κτήματα του γιατρού, για να ανταποδώσουν την προσφορά του.

Η κηδεία του Ανδρέα Ονησιφόρου έγινε σε ατμόσφαιρα εθνικής έξαρσης. Τρεις μήνες αργότερα τον ακολούθησε στον τάφο η αρραβωνιαστικιά του, η οποία αμέσως μετά το θάνατό του προσβλήθηκε από λευχαιμία.